فیلم دیدن این فیلم جرم است

نقد و بررسی فیلم سینمایی دیدن این فیلم جرم است

پیرمردی که انگار دل خوشی از دختران چادری ندارد، همسر یک فرمانده بسیج را مورد ضرب و شتم قرار می دهد. بچه های یک پایگاه بسیج مرد را دستگیر می کنند و از اینجاست که تمامی مسئولین لشگری و کشوری به این پایگاه بسیج می شتابند تا واسطه شوند برای آزادی این مرد مشکوک از پایگاه بسیج. فیلم بسیار صریح است؛ سپاه، آقازاده ها، نیروی انتظامی، مجمع تشخیص مصلحت وزارت اطلاعات و دولت برایش فرقی نمیکند. چوب نقدش را به سوی همه می گیرد.

مهمترین سوال فیلم اینجاست که چرا این قدر درگیر مصلحت سنجی شده ایم که حتی نمی توانیم یک سیلی به یک انگلیسی تبار متجاوز بزنیم؟ چه بر سر ما آمده است که میخواهیم همه مشکلات را با مذاکره حل کنیم؟ آن هم به ذلیلانه ترین شکل ممکن؟

“دیدن این فیلم جرم است” ماجرای تردید است؟ اما نه مثل بسیاری از فیلمهای روشنفکری تردید در ماندن یا رفتن؟ بسیجی های نسل سومی و چهارمی فیلم می خواهند که بمانند و حتی حبس ابد بخورند! اما پاسخ سوالاتشان را پیدا کنند مشکلی هم با مذاکره ندارند و اساسا مساله شان شخصی نیست؛ فقط سوال دارند که چرا به این راحتی نسل اول و دومی ها با مصلحت اندیشی ها کاهلی ها و شاید خیانتها و بی غیرتیها چوب حراج زده اند به بخش مهمی از ارزشهای انقلاب خمینی.

در روزهای ارزشمند چهل سالگی، برای بازیابی بخش مهمی از ارزشهای انقلاب عزیزمان بشدت نیاز به صراحت و شفافیت داریم؛ و چه بهتر که خاستگاه این صراحت به جای پایگاه دشمن، پایگاه بسیج باشد. کاری که رضا زهتابچیان و محمدرضا شفاه در فیلمشان آن را به خوبی انجام داده اند.